درمان قطعی زخم پای دیابتی ، درمان بدون بازگشت حتی در منزل شما - پری بلاگ

آیا زخم پای دیابتی درمان قطعی دارد؟

آیا زخم پای دیابتی درمان قطعی دارد؟ درمان زخم پای دیابتی در مراحل اولیه نسبت به مراحل پیشرفته راحت تر است، که در ادامه به این موضوع پرداخته خواهد شد. اگرچه درمان مناسب در مراحل اولیه می تواند موثر باشد، اما اگر دیرتر به درمان پرداخته نشود، احتیاج به تدابیری از جمله تخلیه زخم، استفاده روزانه از پانسمان های نمکی یا مواد مشابه جهت ایجاد محیط مرطوب برای زخم، درمان آنتی بیوتیکی با یا بدون جراحی در صورت وجود استئومیلیت یا عفونت بافت نرم، کنترل دقیق سطح گلوکز خون و ارزیابی و اصلاح نارسایی شریانی محیطی داریم.

ایسکمی به دلیل آترواسکلروز (توده های چربی در دیوار عروق) در عروق بزرگ تیبیا و پرونئال ایجاد می شود، که منجر به اختلال در گردش خون در عروق ریز نیز می شود. این اختلال باعث تاخیر در فرآیند ترمیم زخم می شود. بعلاوه، افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) منجر به عملکرد ناکافی نوتروفیل ها (نوعی سلول خون سفید) می شود و دفاع بدن در برابر عفونت ها را کاهش می دهد.

این عوامل با هم ترکیب شده و منجر به بروز زخم های پای دیابتی می شوند، که احتیاج به مراقبت و درمان جدی دارند. ما در کلینیک زخم شبانه روزی بهار زندگی، به درمان انواع زخم از جمله زخم پای دیابتی می پردازیم.

درمان زخم پای دیابتی

اصول پایه ای استاندارد در درمان زخم پای دیابتی شامل تغییرات در رژیم غذایی و کنترل قند خون، مدیریت عفونت، مراقبت مناسب از زخم، بهبود جریان خون شریانی، استفاده از پانسمان مناسب و کاهش فشار در پاها می شوند.

هرچند دستورالعمل های درمانی فعلی زخم پای دیابتی شامل حذف بافت آسیب دیده، کنترل عفونت، بهبود عروق و کاهش فشار بارگذاری را توصیه می نمایند، اما عواملی مانند ایسکمی (کمبود خونرسانی)، عفونت، نوروپاتی (کاهش حس درد و حرارت) و اختلالات متابولیک ممکن است پیشرفت در بهبود زخم را به تأخیر بیندازند. این چالش برای بیماران و پزشکان یک مسئله مهم است.

پیشرفت های اخیر در درک از پیچیدگی های سلولی و مولکولی فرآیند بهبود زخم از جمله انعقاد، التهاب، مهاجرت سلولی، تکثیر و بازسازی بافت، را به عنوان مراحل اساسی برای بازسازی بافت شناسایی نموده اند.

علاوه بر درمان های استاندارد، روش های فرعی نیز برای شتاب زدایی فرآیند بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته اند. این شامل استفاده از پانسمان های نوین با هیدروژل، پلاسمای غنی از پلاکت، فاکتورهای رشد، سلول های بنیادی، درمان های اکسیژن هیپرباریک (HBOT)، درمان با فشار منفی (VAC) و درمان های گیاهی نظیر Semelil AngiparsTM است.

دیابت و قطع عضو در عفونت پای دیابتی

دیابت یکی از عوامل اصلی در قطع غیر تروماتیک اعضای تحتانی است، به این معنا که این اعضا به دلیل عوامل غیرضربه ای مانند عفونت یا نقص خونرسانی از بین می روند. تا 24 درصد از بیماران دیابتی که دچار زخم پا می شوند، به قطع عضو احتیاج دارند.

به خوشی، با شناسایی و درمان صحیح عوامل زمینه ای، می توان از بروز زخم پا جلوگیری کرد. این عوامل زمینه ای شامل نوروپاتی محیطی ناشی از دیابت یا بیماری عروق محیطی می شوند.

مراحل اولیه زخم و کبودی پای دیابتی

پزشک ممکن است زخم یا کبودی روی پای شما را در چهار درجه مختلف ارزیابی کند:

1. درجه صفر: هیچ زخمی وجود ندارد، اما ریسک بروز آن وجود دارد.

2. درجه 1: زخم روی پوست دیده می شود ولی هیچ علامتی از عفونت نیست.

3. درجه 2: زخم مشاهده می شود و نهایتاً مفاصل و تاندون ها در معرض ناحیه بیرونی بدن قرار گرفته اند.

4. درجه 3: زخم های بزرگ یا آبسه به دلیل عفونت شکل گرفته اند.

دلیل بروز درد و زخم پای دیابتیک

زخم های پای دیابتی اغلب به دلیل چندین عامل پدیدار می شوند، از جمله:

گردش خون ضعیف: کاهش گردش خون به ناحیه پای فرد می تواند باعث نقصان در تغذیه بافت ها و ایجاد زخم شود. این نقصان گردش خون می تواند از بهبودی زخم ها جلوگیری کند.

هایپرگلایسمیا (گلوکز خون بالا): سطح بالای گلوکز در خون می تواند فرآیند بهبودی زخم ها و کبودی پای دیابتی را کند که به همین خاطر مدیریت اندازه قند خون بسیار مهم است.

آسیب به رشته های عصبی: آسیب رسیدن به رشته های عصبی به دلیل دیابت منجر به از دست رفتن حس در ناحیه پا می شود. این کاهش حساسیت نسبت به درد می تواند زخم های بدون دردی را به وجود آورد که در نهایت عامل زخم پا خواهند بود.

پوست خشک: بیماری دیابت ممکن است منجر به خشکی پوست شود، که ممکن است باعث ترک ها و زخم های خونریزی شود.

بی توجهی به زخم ها: به دلیل کاهش حس در ناحیه پا، بعضی افراد ممکن است نتوانند زخم ها یا آسیب های پوستی که وجود دارد را احساس نمایند. این ممکن است به عدم درمان زودهنگام آنها و تشدید مسائل بیماری دیابت منجر شود.

این عوامل می توانند به طور ترکیبی باعث بروز و پیشرفت زخم های پای دیابتی شوند. به همین خاطر مدیریت دقیق بیماری دیابت و مراقبت مستمر از پای خود بسیار حائز اهمیت است.

برای زخم پای دیابتی به چه دکتری مراجعه کنیم؟

پس از شناسایی زخم روی پا، بهتر است هرچه سریع تر به جراح عروق متخصص (و یا جراح عمومی با تخصص در درمان زخم های پای دیابتی) مراجعه کنید. این اقدام اهمیت بسیاری دارد زیرا درمان زودهنگام زخم های پای دیابتی می تواند از عمق و شدت آنها جلوگیری نموده و از پیشرفت عفونت و قطع عضو جلوگیری نماید. بعلاوه، درمان زخم های پا بهبود کیفیت زندگی شما را افزایش می دهد و از هزینه های سنگین در آینده جلوگیری می نماید.

برای پیشگیری از تشدید عفونت یا توسعه تاول پا، سعی کنید کمتر بایستید و فشار را به پاهای خود وارد نکنید. این اقدام به ویژه برای افرادی که اضافه وزن دارند، حائز اهمیت است زیرا وزن بیشتر می تواند فشار بیشتری به پاها و زخم ها وارد کند و به عارضه درد پا منجر شود.

پزشک شما ممکن است توصیه های خاصی داشته باشد تا از پای دیابتی تان مراقبت کنید:

استفاده از کفش های دیابتی: این کفش ها به سرانجام آسیب نمی رسانند و فضای کافی برای جلوگیری از فشار اضافی فراهم می نمایند.

استفاده از کفی های طبی: این کفی ها به عنوان یک پوشش نرم و پشتیبان برای پاها عمل می نمایند و از فشار زیاد به پا جلوگیری می نمایند.

استفاده از کش ها و چسبان ها: این محصولات می توانند فشار را تخفیف داده و زخم ها را درمان نمایند.

استفاده از جوراب های کشی: این جوراب ها می توانند پاها را پوشانده و از تشدید فشار جلوگیری نمایند.

مراقبت مستمر از پای دیابتی و پیروی از توصیه های پزشک می تواند به جلوگیری از مسائل بیشتر و بهبود کیفیت زندگی یاری کند.

به یاد داشته باشید که مراقبت های روزانه و نظارت دقیق بر پوست پاها می تواند از عود زخم پای دیابتی جلوگیری نموده و کیفیت زندگی شما را افزایش دهد. به این منظور می توانید با کلینیک بهار زندگی در ارتباط باشید.