راز کابوس دیدن بعد از دیدنی سریال بازی مرکب - پری بلاگ

به گزارش خبرنگاران، اگر شما یکی از میلیون ها نفری هستید که سریال پرطرفدار dystopian را دیدن کرده اند (بنا بر گزارش نت فلیکس در اواسط اکتبر در توییتر 111 میلیون بیننده آن را دیدن کرده اند) می دانید که درباره چه چیزی صحبت می کنیم. برای روانشناسان و پزشکان خواب که رؤیاپردازی را مطالعه می کنند، تعجب آور نیست که صحنه های این سریال در ساعات خواب شما نفوذ کند.

دکتر مایک لگراندنر، محقق در حوزه مطالعات خواب می گوید وقتی برنامه ای را دیدن می کنید که شما را درگیر می کند (خواه به این دلیل که عمیقاً تکان دهنده یا عمیقاً آزار دهنده است) این برنامه در فکر شما جای می گیرد، به خصوص اگر قسمت های زیادی از آن را در مدت زمان کوتاهی دیدن کرده و به ویژه اگر این کار را دقیقاً قبل از خواب انجام داده باشید. شما در سریال غرق می شوید و با شخصیت ها هم ذات پنداری می کنید. این شرایط مانندیک ترن هوایی احساسی است و فکر شما باید همه آن را پردازش کند.

براساس داده های Google Trends جستجو های گوگل برای عبارت خواب بازی مرکب از زمان پخش اولین قسمت آن در 17 سپتامبر افزایش یافته است. چرا دقیقاً این پردازش عاطفی را با خود به رختخواب می بریم؟ در چنین شرایطی است که گرندر و سایر کارشناسان خواب می گویند مهم است بدانیم چرا خواب می بینیم و به طورخاص چرا کابوس می بینیم.

چه چیزی باعث کابوس می شود و سریال بازی مرکب چه ارتباطی با آن دارد؟

تحقیقات مربوط به درمان اختلالات خواب هنوز دقیقاً دلیل خواب دیدن ما را معین نکرده است. به گفته دیدر بارت، استادیار روانشناسی در دانشکده پزشکی هاروارد به طور خلاصه نظریه ها می گویند که خواب ها و کابوس های ما حاصل پردازش مغزی ما از اتفاقاتی است که طی روز با آن ها روبرو می شویم و درنتیجه اطلاعاتی در حافظه مان ذخیره می شود. او می گوید: محتوای رؤیا های ما با نگرانی های روزانه مان مرتبط است که به این شکل بصری تر، احساسی تر، غیر خطی تر و با منطق کمتر بروز می کند.

تحقیقات نشان می دهد که خواب نقش کلیدی در چگونگی و چرایی ایجاد خاطرات و سپردن اطلاعات خاص به حافظه بلندمدت مان دارد. بنا به گفته متخصصان مرکز مطالعات خواب به نظر می رسد رؤیا های ما با تثبیت خاطرات، پردازش احساسات و مرتب کردن فکر، فهرست بندی افکار، احساسات و خاطرات ما به این امر کمک می کنند. بارت توضیح می دهد که اگر اطلاعاتی که مغز ما فهرست بندی می کند، ناراحت کننده باشد (مانند محتوای یک برنامه تلویزیونی آزار دهنده) پس منطقی است رؤیا هایی که در پی آن می آیند؛ نیز ناراحت کننده باشند. استرس و اضطراب مانند آسیب های روحی، سوء مصرف مواد و محرومیت از خواب، همگی محرک های کابوس شناخته شده اند.

احساسات سرکوب نشده یا سرکوب شده نیز می تواند باعث ایجاد کابوس شود. مطالعه ای که درسال 2017 درمجله Dreaming منتشر شد، نشان داد افرادی که در زمان بیداری با احساسات منفی مانند غم، ترس، عصبانیت و اضطراب دست و پنجه نرم می کنند، با بروز این احساسات در رؤیا های خود روبرو می شوند؛ به خصوص اگر در ساعات بیداری خود این احساسات را سرکوب کنند. بارت اضافه می کند وقتی صحبت از سرگرمی های ناراحت کننده می شود، روایت هایی که با اضطراب های دنیای واقعی هم پوشانی دارند، ممکن است تأثیر شدیدی بر رؤیا های ما داشته باشند.

سریال بازی مرکب را در نظر بگیرید. مضامین آن شامل احساس درماندگی ناشی از بدهی، درگیر چالش والدین خوب بودن و بازی های دوران کودکی است که همه ما در حیاط مدرسه آن ها را انجام داده ایم. موارد زیادی وجود دارد که ممکن است بینندگانی مثل شما را با خود درگیر کند. بارت می گوید: این موارد بیش از جادوگران و خون آشام ها بر بسکمک از مردم تأثیر می گذارد. بنابراین احتمال برهم زدن رؤیا های شما بیشتر است.

آیا کابوس برای خواب شما مضر است؟

دفعه بعد که با عرق سرد از یک کابوس بیدار شدید، نگران نباشید. کارشناسان می گویند اگر هراز چند گاهی چنین شرایطی را تجربه می کنید، این امر طبیعی و احتمالاً برای سلامتی شما بی ضرر است. اگر خواب های بد، کابوس ها یا وحشت های شبانه به طور مرتب مانع از خواب کافی یا با کیفیت مناسب می شوند، می تواند باعث نگرانی باشند. دکتر جوآن دیویس، روانشناس بالینی در دانشگاه تولسا و متخصص در زمینهٔ کابوس ها و مسائل خواب توضیح می دهد که خواب های بد و کابوس ها هر دو حاوی محتوای آزار دهنده هستند؛ اما خواب های بد معمولاً کمتر واقعی به نظر می رسند و شمارا از خواب بیدار نمی کنند، درحالی که کابوس ها واضح تر هستند و شما را از خواب بیدار می کنند.

کابوس ها معمولاً در طول حرکت سریع چشم (REM) طی بخشی از چرخه خواب ما رخ می دهند. بنا به گفته متخصصان مرکز مطالعات خواب، علاوه بر استرس و اضطراب، شرایط سلامت روان (مانند افسردگی یا PTSD) و بعضی دارو ها نیز می توانند در ایجاد کابوس های شبانه نقش داشته باشند. درواقع کابوس ها تنها زمانی یک اختلال در نظر گرفته می شوند که به طور مکرر (حداقل یک بار در هفته در طول یک ماه) رخ بدهند یا با خواب، خلق و خو و عملکرد روزانه شما تداخل داشته باشند.

این شما هستید که معین می کنید کابوس های تان چقدر بر زندگی روزمره و سلامت تان تأثیر می گذارد. دکتر دیویس می گوید بعضی افراد کابوس های مکرر می بینند که به هیچ وجه زندگی روزمره آن ها را مختل نمی کند، درحالی که بعضی دیگر ممکن است به دلیل کابوس های خود دچار افکار نگران کننده شوند یا در به خواب رفتن با مشکل روبرو باشند که باعث می شود کل آخر هفته را در خواب بگذرانند. او اضافه می کند: بعضی کابوس ها آن قدر شدید هستند که باعث می شوند مردم کلاً از خوابیدن اجتناب کنند. این یک مشکل است و این افراد باید برای رفع آن در پی کمک باشند.

وحشت های شبانه (که گاه ترور خواب نامیده می شود) اختلال کاملاً متفاوتی هستند. فردی که وحشت شبانه را تجربه می کند، ممکن است علائم وحشت یا شوک عصبی را در خواب از خود نشان دهد، از جیغ زدن گرفته تا لرزیدن یا لگد زدن. طبق گزارش یک مرکز درمانی خواب اگر افراد در مرحله ای از خواب غیر از REM وحشت های شبانه را تجربه کنند، هنگام بیدار شدن هیچ یک از مواردی را که در خواب رخ داده است، به یاد نمی آورند.

دکتر دیویس می گوید: وقتی مردم وحشت شبانه دارند، ممکن است چشمان خود را باز کنند، حرکت کنند یا فریاد بزنند؛ اما هوشکمک ندارند. دکتر بارت نیز می گوید تجربه ترس های شبانه معمولاً برای والدین یا شریک زندگی که در کنار شما می خوابد، ترسناک تر است. شخصی که وحشت را تجربه می کند، در حین وقوع آن هوشیار نیست، از وحشت بیدار نمی شود و آن را به خاطر نمی آورد. اگر وحشت شبانه به طور مکرر (دو یا چند بار در هفته) رخ می دهد یا باعث مسائل دیگری می شود (مانند آسیب جسمی، راه رفتن یا صحبت کردن در خواب) بهتر است از متخصصان طب رفتاری خواب کمک حرفه ای بخواهید.

برای دیدن کابوس های کمتر چه کاری می توانید انجام بدهید؟

چه آن قدر کابوس می بینید که یک اختلال طبقه بندی می شود یا خیر این موضوع می تواند ناخوشایند باشد. با رعایت نکات زیر می توانید کابوس های کمتری را تجربه کنید.

فیلم ها و برنامه های تلویزیونی استرس زا را درست قبل از خواب دیدن نکنید.

اگر پس از دیدنی یک قسمت از بازی Squid Game، Stranger Things، American Horror Story یا هر سرگرمی ناراحت کننده دیگر مستعد دیدن کابوس هستید، قبل از رفتن به رختخواب چند قسمت را هم زمان دیدن نکنید.

دکتر دیویس در این باره می گوید اگر نمی توانید جلوی خود را بگیرید، کاری انجام دهید یا برنامه ای دیدن کنید تا خلق وخویتان را قبل از خواب تغییر دهید. بارت می گوید درک کنید که چگونه فیلم های ترسناک و برنامه های تلویزیونی بر شما تأثیر می گذارد. برای بعضی افراد رسانه های دیجیتال فرار از نگرانی های روزانه آن هاست، درحالی که بعضی دیگر دریافته اند که محتوای این رسانه ها باعث ایجاد اضطراب در آن ها می شود. اگر شما جزء گروه دوم هستید، انجام اقدامات احتیاطی بیشتر برای دوری از هر چیزی که ممکن است قبل از خواب شما را ناراحت کند، می تواند به بهبود خواب شما کمک کند.

علاوه بر آن می توانید یک فضای آرامش بخش برای خواب ایجاد کنید. ما فقط در مورد اینکه اتاق خواب شما تاریک، ساکت و در دمای مناسب باشد، صحبت نمی کنیم. بهداشت خواب شامل ایجاد فضایی آرام برای فکر شما نیز می شود. شاید لازم باشد تصمیم بگیرید زمان صفحه نمایش ر ابا خواندن کتاب، مراقبه یا ورق زدن روزنامه عوض کنید. روتین های آرام بخش قبل از خواب، بدن و مغز شما را برای یک خواب خوب آماده می کند.

درنهایت آنچه را که دوست داریدرؤیایش را ببینید، تصور کنید. باتوجه به اینکه چیزی که قبل از خواب به آن فکر می کنید، به رؤیا های شما نفوذ می کند، کانال فکر خود را تغییر بدهید. به جای اینکه با نشخوار فکری یک برنامه تلویزیونی آزار دهنده به خواب بروید، روی موضوعی دلپذیر تمرکز کنید که دوست دارید رؤیای آن را ببینید. دکتر بارت این عمل را کاشت رؤیا می نامد و تحقیقات چند دهه ای او نشان می دهد که در 50 درصد مواقع کارساز است.

درحالی که به خواب می روید، بگویید: من می خواهم در مورد این موضوع خواب ببینم. این فقط یک راه خوشایند برای به خواب رفتن است؛ حتی اگر خواب تان را به یاد نیاورید.

اگر راه های فوق پاسخگو نبود، در صورت نیاز در پی کمک حرفه ای باشید. منابع زیادی برای کمک به افرادی که با کابوس های شبانه دست و پنجه نرم می کنند، وجود دارد. برای مثال دکتردیویس نور درمانی، ریلکسیشن و درمان از طریق بازنویسی (ERRT) را برای کابوس های مربوط به آسیب های روحی توسعه داده است. این موارد ترکیبی از درمان شناختی- رفتاری (CBT) و تمرین تصویری (IRT) است و دستورالعمل های بالینی استفاده از آن را برای درمان اختلالات کابوس توصیه می کند.

دکتر دیویس توضیح می دهد که با ERRT بیمار درباره کابوس هایش صحبت می کند، آنچه را که در آن ترسناک یا ناراحت کننده است، شناسایی و روایت خوابش را بازنویسی می کند. سپس در طول کارگاه پنج هفته ای تصور رؤیای جدیدی را تمرین می کند.

منبع: everydayhealth

ترجمه: خبرنگاران