شهر هنوز هوای المپیک نکرده است، تهران بی نشان از توکیو - پری بلاگ

ایران یکی از 206 کشور حاضر در این رویداد است که از دو سال پیش (اردیبهشت ماه 98) با کسب اولین سهمیه کاروان خود را برای اعزام به توکیو تشکیل داد و طی این مدت با وجود موانع کرونایی به تعداد سهمیه های خود آنقدر اضافه نمود که رکورد کاروان اعزامی به ریو را به لحاظ تعداد رشته و سهمیه - حتی در بخش بانوان- شکست. تا دو هفته دیگر هم نخستین گروه ورزشکاران ایرانی برای حضور در المپیک، تهران را به مقصد توکیو ترک می نمایند تا به صورت رسمی هفدهمین حضور ورزش ایران در المپیک به ثبت برسد.

این در حالی است که جز جامعه ورزش و نهایت بعضی نهادها و مدیران متصل به آن، شاید کمتر کسی از این رویداد و اهمیتش آگاه باشد به خصوص که در فضای شهری هم کمتر اقدامی برای المپیکی شدن اجرا شده است.

حال و هوای تهران در فاصله کمتر از سه هفته مانده به شروع المپیک اصلا المپیکی نیست در حالیکه وعده داده شده بود که برای حضور در بازی های توکیو، فضای مرکز کاملا المپیکی می گردد، حتی این مهم یکی از محورهای مورد تاکید در ستاد فرهنگی المپیک توکیو بود که برای نخستین بار در تاریخ المپیکی ورزش ایران شکل گرفت تا فعالیت های فرهنگی کاروان اعزامی به این دوره بازی ها متمایزتر از هر دوره دیگر انجام شو.

البته به خاطر کرونا و شیوع و گستردگی این ویروس در عمل انجام بسیاری از فعالیت های پیش بینی شده در این ستاد به بن بست خورد اما به هر حال قرار بود فعالیت های فرهنگی در رابطه با کاروان المپیک با نصب 300 بیلبورد با موضوع المپیک و قهرمانان ایرانی حاضر در آن در سطح تهران شروع گردد. این موضوعی بود که در نشست 17 خردادماه مسئولان کاروان المپیک به آن اشاره شد اما تا به امروز هیچ المان و نشانی از المپیک و حضور در آن را نمی توان در سطح شهر مشاهده کرد.

حتی خیابان سئول که محل استقرار وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و رفت و آمد روزانه خیلی از مسافران توکیو است، هنوز طبق وعده های داده شده آنطور که انتظار می رفت، به بیلبوردهایی با تصاویر ورزشکاران اعزامی به توکیو مزین نشده است. البته طی دو - سه هفته گذشته پوسترهایی از این قهرمانان بر روی دیواره های کناری سئول (دیواره های مجموعه انقلاب) نصب شد اما نه آنگونه که در تیررس باشد و جلب مخاطب کند به همین علت تصمیم به برداشتن آنها گرفته شد اما هنوز نصب دوباره آنها به انتها نرسیده است.

همه اینها در حالی است که طی ماه های گذشته کمیته ملی المپیک مراودات خوبی با شهرداری تهران داشت طوریکه پیروز حناچی، شهردار تهران پای ثابت همه مناسبت ها و مراسم هایی بود که به وسیله این کمیته برگزار گردید. اصلا وعده نصب بیلبورد و المپیکی شدن فضای تهران هم در راستای هماهنگی با شهرداری تهران داده شده بود اما هنوز اثری از این بیلبوردها و نصب آنها دیده نمی گردد.

در هر صورت اینکه روز تعداد المپیک سی و دوم به عدد 18 رسیده اما مهندسی و سیاست های فرهنگی در ایران تا آنجا پیش نرفته که حداقل فضا مناسب المپین ها گردد. البته پیگیری های خبرنگاران به اینجا منجر شد که قرار است در فاصله دو هفته پیش از المپیک حال و هوای شهر به سمت این رویداد برود اما آیا این فاصله زمانی می تواند نتیجه درخور توجهی داشته باشد؟

حال و هوای المپیکی در سطح شهر می تواند در تقویت باورها و نشاط روحی و حتی مهارت افزایی ورزشکاران اعزامی تاثیر مستقیم و زیادی داشته باشد. به خصوص که آنها طی ماه های گذشته تحت محدودیت های کرونایی و با استرس های بالا پیگیر تمرینات خود بودند. این شرایط استثنایی در توکیو و محل برگزاری بازی های 2020 هم دست بردار آنها نیست.

با این شرایط شاید بهتر باشد زودتر برای عمومیت بخشیدن المپیک در کشور و حداقل مرکز اقدام گردد تا ورزشکاران ایرانی با اقبال بیشتر مهیای حضور در این رویداد و برآورده کردن انتظارات شوند.