کاش کرونا گرفته باشم - پری بلاگ

از وبسایت سازمان بهداشت جهانی تماشا نمایید.

به گزارش خبرنگاران، روزنامه ایران نوشت: برای کارمند ساده شرکت، علائم خفیف کرونا معنایی ندارد چون می داند باید به روی خودش نیاورد و صبر کند تا ببیند حالش رو به وخامت می رود یا نه. این البته حال و روز باقی کارکنان شرکت هم هست. حالا یکی در خانه می ماند و خودش را قرنطینه می کند و یکی دیگر از ترس بیکاری، با همان علائم خفیف سر کار حاضر می شود.

از سه هفته پیش خودم و همسرم که تحت تکفل ام است، علائم خفیف داشتیم. تب، گلودرد و بدن درد. تب مان البته دو روزه قطع شد و به خاطر همین به خودمان امیدواری می دادیم که یک سرماخوردگی ساده است و چیز خاصی نیست. ما از ترس این که تست مان منفی شود، آزمایش ندادیم چون بیمه تکمیلی طرف قرارداد شرکت، در صورتی که تست مثبت شود، هزینه آن را پرداخت می کند. خنده دار است که آدم باید امیدوار باشد تستش مثبت شود که بیمه هزینه اش را بدهد. به هر حال ما آزمایش ندادیم و بعد از چند روز هم حالمان بهتر شد و گفتیم خدا را شکر که بی خودی تست ندادیم. برای زندگی ما همان مبلغ تست هم عددی است که ناچاریم روی آن حساب کنیم. حالمان خوب بود و فقط همسرم کمی سرفه داشت که اهمیت خاصی به آن نمی دادیم و گفتیم به خاطر تغییر فصل و این حرف هاست تا این که چند روز پیش همسرم دوباره تب کرد و این بار مجبور شدیم تست بدهیم که مثبت شد. متأسفانه همسرم بخشی از ریه اش هم درگیر شده و اگر اکسیژن خونش پایین بیاید باید در بیمارستان بستری شود. خودم هم تستم مثبت شده اما حالم بد نیست و فقط در قرنطینه هستم. اگر همان اول نگران هزینه تست نبودیم و با همان علائم خفیف مراجعه می کردیم، شاید کار به اینجا نمی کشید. علاوه بر آن در این مدت هر دو بیرون منزل رفت و آمد داشته ایم و با این که ماسک زده ایم اما نگرانیم که کسی را آلوده کرده باشیم. این را هم بگویم که همکارانم کم و بیش چنین وضعیتی دارند و الان طوری شده که هر کس علائم دارد خودش در خانه می ماند اما شرکت به هیچ نام زیر بار مرخصی استعلاجی و دورکاری نمی رود و باید از مرخصی مان استفاده کنیم. این وسط به هر حال کسانی هم هستند که علائم را مخفی می کنند که دیگر فاجعه است.

این مشکل در بین کارمندان دیگر شرکت های خصوصی هم رایج است. خانمی که کارمند یک شرکت دیگر است هم در این باره این طور می گوید: شرکت ما که اصلاً هزینه آزمایش را تقبل نمی کند و اگر کسی علائم دارد، باید خودش به هزینه خودش آزمایش بدهد و اگر مثبت شد، از مرخصی استحقاقی اش استفاده کند و در خانه دورکاری کند. برای برگشت به کار هم باید تست منفی را ببریم که آن هم هزینه اش پای خودمان است. من خودم درگیر کرونا بودم و همسرم هم درگیر شد. در شرایطی که خودم بیمار بودم باید از همسرم که حالش چندان خوب نبود مراقبت می کردم و کارهای شرکت را هم از خانه انجام می دادم؛ در حالی که داشتم از مرخصی ام استفاده می کردم. برای برگشت به کار، دو بار تست دادم و هر بار 350 هزار تومان که برای سه آزمایش مجموعاً یک میلیون شد. کارمندی که نهایتاً 4 میلیون در ماه حقوق می گیرد، باید بخشی از درآمدش را به انجام آزمایش اختصاص دهد که البته این منهای هزینه مراجعه به دکتر و هزینه دارو است. همین شرایط باعث می شود که خیلی ها بیماری شان را مخفی کنند و زیر بار این نفرایند که کرونا دارند. در شرکت خودمان کسانی با علائم می آمدند و می گفتند سرماخوردگی یا آنفلوانزاست. نگرانی آنها این است که اگر ثابت شود کرونا دارند، باید مثل من با همین شرایط کار کنند که همه جوره به ضررشان است.

به نظر می رسد این که هزینه تست مثبت را بپردازند باز بهتر از این است که اصلاً هزینه ای بابت تست پرداخت نکنند اما هر دوی این شرایط می توانند بشدت آسیب زا باشند.

اگر آدمی که مرفه است کرونا بگیرد، مشکل خاصی ندارد. خیلی ها اصلاً تلفن می کنند بیایند در خانه از آنها تست بگیرند و برایشان فرقی نمی کند 450 هزار تومان برای تست بدهند یا 750 هزار تومان. برای ما قشر ضعیف اما مهم است. مراکزی هست که می گویند مال خود وزارت بهداشت است و باید مراجعه کنیم و اگر دکتر تشخیص داد معرفی می کنند با 65هزار تومان تست بدهیم اما برای کسی مثل من که از صبح سر کار است چنین امکانی وجود ندارد که این قدر معطل شود.

این را آقایی که به نام پیک در یک شرکت خصوصی مشغول به کار است می گوید. او ادامه می دهد: اداره ها و سازمان های دولتی امکانات خوبی دارند. مثلاً خودشان از کارکنان تست می گیرند و من این را چند بار شنیده ام اما شرکت های خصوصی این طور نیستند و برای کسی مثل من که از صبح تا شب باید روی موتور این طرف و آن طرف برود، این که مریض بشوم هم یعنی کارم را از دست داده ام. من خودم تا حالا که مسئله ای برایم پیش نیامده اما همکارم با علائم کرونا سر کار می آمد و می رفت چون از مثبت شدن تستش می ترسید. شرکت ما هم ترتیبی داده تا در صورت علائم داشتن با معرفی به مرکزی که سمت قراردادشان است، تست بدهیم اما اگر تست منفی شود، هزینه اش را نمی دهد. الان یک جوری است که هر کس علائم کمی دارد می گوید سرما خورده ام و سراغ تست دادن نمی رود چون به هر حال ممکن است واقعاً سرما خورده باشد و پول از جیب خودش بدهد. اگر هم مثبت باشد که آن هم یک جور دیگر مشکل دارد. آن وقت باید نگران کم شدن حقوق هم باشیم چون این اتفاق در شرکت ما پیش آمده و طرف از ترس بیکار شدن دنبال شکایت هم نرفته است.

اما چرا بعضی بیمه ها و همین طور شرکت ها زیر بار پرداخت هزینه تست منفی نمی فرایند؟ اگر این کار را بکنیم، هر کس با کوچک ترین آبریزش بینی و عطسه می خواهد برود تست کرونا بدهد.

این، گفته کارمند اداری شاغل در یکی از همین دست شرکت هاست. او که چند بار تأکید می کند نامی از شرکت برده نشود، ادامه می دهد: این تجربه را شرکت های دیگر داشته اند. طرف تا فکر می کند علائم دارد، می رود برگه بگیرد برای آزمایش. در صورتی که خیلی وقت ها فقط تصور این را دارند که دارای علائم اند. بعضی وقت ها هم مثلاً فرد با کسی که کرونایش مثبت شده، ارتباط داشته و به حساب همین می خواهد تست بدهد. بعضی ها هم مثل کسی که من خودم از نزدیک می شننام، وسواس مریضی گرفته اند و بارها برای تست دادن مراجعه کرده اند. قطعاً برای کم کردن این مراجعات غیر ضروری است که چنین تصمیمی گرفته شده وگرنه اگر کسی علائم مشخص داشته باشد که دیگر حرفی در آن نیست و خودش هم می داند که باید مراجعه کند. حتی اداراتی هم که در هر حال هزینه تست را پرداخت می کنند، برای خودشان ضوابطی دارند؛ مثلاً این که اول علائم باید به تأیید پزشک رسیده باشد.

کرونا با آمدنش یک سری قانون و قواعد هم آورد که خب البته برای همه جا یکسان نیست. حالا خبر موفقیت آمیز بودن واکسن کرونا پخش شده و همه امیدوارند روزی از گیر و دار ویروس و تمام حاشیه هایش خلاص شوند. این که آن روز کی فرا می رسد را البته کسی به درستی نمی داند اما امیدش هم خوب است؛ امید این که زندگی به شکل قبل برشود.